Jeff Berlin is een 69-jarige bassist die geboren is in New York maar sinds het begin van de jaren ’90 verhuisde naar Florida. Sinds 1977 werd hij gedurende drie jaar de bassist van de ‘jazz fusion’-formatie ‘Bruford’ die onder leiding van de Britse drummer Bill Bruford optrad. Berlin studeerde vioolspelen tot zijn 14e levensjaar maar toen ontdekte hij ‘The Beatles’ en hun basgitaar spelende Paul McCartney. Hij verloor zijn hart aan dat instrument en meer dan 50 jaar later omgordt hij het vier of vijfsnarige instrument nog steeds tijdens het samenspelen met andere muzikanten en natuurlijk ook bij zijn plaatopnamen en solo-optredens. In Los Angeles is hij sinds meerdere jaren eveneens de mede-oprichter en stuwende kracht achter het ‘Bass Institute Of Technology’.

Negen jaar geleden trouwde Jeff Berlin met de Argentijnse jazz-zangeres Gabriela Sinagra die nu ook één van de 34 gastmuzikanten was voor de opname van zijn twaalfde soloplaat “Jack Songs”. Dat splinternieuwe album is een plechtig eerbetoon aan de muziek van de legendarische bassist Jack Bruce die zijn grootste inspiratiebron en idool was. Dat kunt u zelf vaststellen op de bijgaande video waarin Jeff Berlin gedurende een klein kwartier nummers van Jack Bruce live speelt.

Jack Bruce was een Schotse bassist, singer-songwriter en componist maar hij werd voornamelijk bekend als de bassist van de rockgroep ‘Cream’ waarin hij samen optrad met leadgitarist Eric Clapton en drummer Ginger Baker en waarbij hij mede-verantwoordelijk was voor hun grote hits “Sunshine Of Your Love”, “I Feel Free” en “White Room”. Vanaf 1968 na de split van ‘Cream’ had hij een meerdere decennia lang durende solocarrière en vormde hij zijn eigen bluesrockgroep ‘West’. In 1993 werd hij opgenomen in de beroemde ‘Rock And Roll Hall Of Fame’ en in 2006 kreeg hij een ‘Grammy Lifetime Achievement Award’ voor zijn indrukwekkende carrière. Op 71-jarige leeftijd overleed Jack Bruce op 25 oktober 2014.

Op het album “Jack Songs” staan tien nummers die zorgen voor een goed uur knappe jazz- en bluesmuziek. Jeff Berlin speelt op zijn basgitaar en op keyboards bij deze tracks en hij levert backing vocals af bij drie nummers. Enkel op het afsluitende lied “Fuimus (We Have been)” zorgt hij zelf voor de lead vocals. Voor het zangwerk op andere songs deed hij een beroep op bevriende zangers zoals Ron Hemby, de Amerikaanse frontman van de groep ‘The Imperials’ en de Schotse zanger Alex Ligertwood die ooit de leadzang voor zijn rekening nam bij ‘Santana’.

Maar het merendeel van de tracks zijn vooral instrumentaal heel interessant met elektrische gitaren, drums en Hammondorgel in de begeleiding, soms aangevuld door viool en mondharmonica. Alleen bij het nummer “L’Angelo Misterioso” (dat was het pseudoniem dat George Harrison gebruikte toen hij meespeelde op het nummer “Badge” van het ‘Cream’-album “Goodbye”) komt er een heus blazerskwintet met trompetten en saxofonen voor een extra vrolijke sfeer zorgen.

De meest opvallende track staat echter vooraan op dit album: “Creamed” is een door Jeff Berlin gecreëerde mix van de grootste hits van ‘Cream’ die door Jack Bruce zelf gecomponeerd werden. Het is een mengeling van melodieën en songteksten van songs als ‘I Feel Free”, “Politican”, “White Room”, “Sunshine Of Your Love”, “Sleepy Time Time” en “SWLABR” met enkele riffs van de nummers “Born Under A Bad Sign” en “Spoonful”.

Ook Jeff Berlin’s interpretatie van het nummer “Theme From An Imaginary Western” uit het album “Songs For A Tailor”, de eerste soloplaat van Jack Bruce, is heel speciaal. Daarna volgt een versie van de Jack Bruce-klassieker “A Letter Of Thanks” uit zijn tweede plaat “Harmony Row” die hier gezongen wordt door Alex Ligertwood. Nog andere leuke nummers uit deze plaat zijn “Rope Ladder To The Moon” en de mix van twee Jack Bruce-songs in één nummer “One Without A Word” met Bill Frisell als gastmuzikant op gitaar. In de track “Smiles Story And Morning Grins” met een combinatie van twee nummers uit de Jack Bruce-plaat “Harmony Row” duiken zomaar eventjes acht bassisten op voor een indrukwekkende jamsessie. Uit diezelfde plaat kwam trouwens ook nog de volgende cover: “Folk Song” en aan het einde van dit album krijgen we als toetje nog twee eigen composities van Jeff Berlin zelf: “Traintime Time” en “Fuimus (We Have Been)”. “Jack Songs” is voor jazz- en bluesfans een plaat om duimen en vingers af te likken, maar wel eerst de handjes goed wassen!

(valsam)